Flugblätter und Puzzle. Eine Satire
Verfasst: 4.12.2005, 11:39
Flugblaatl uh Puzzle. Enne Satire
Su e paar Wochn isses schuu har, daß der Schustergung hiegegange is uh sich de neie „Karl-May-Haus-Information“ gekauft hoot, es Heftl Numero 19. Erscht ema hoots e paar Doog rimgeleeng, denn mr hoot fei noch e Hobby: mr arbeitet nämlich, uh doo kimmt mr ni su schnell zen Laasn. Aar dann woor de Neigier fei doch ganz sehr gruuß. Zerscht, su an em Sonnohmd, hoob iech gedacht, miet em kurzen Neiillern isses aa getaa, en Rest kaa mer sich bis zen Hutzendoog, woos mr itz hoom, zerickleeng. Dann hoob iech aar fei glei en grußen, intressanten Artikel voo em Plaul-Hainer gefunn, suu ewoos voo Kams, woos ze ruudn Zeitn im Arzgebirg aa Karl-Murks-Kams beniemt worrn wur. Doo gabs ganz sehr viele Endnoten noochzeschloong uh ne Seiten vür uh zerick. Uh drmiet ging fei de gruuße Addelei uh dr Huckauf luus.
Miet ennemmool is e Blaatl waggefluung wie su e Vugl. Dr Schustergung hoot sich gebückt uh es huuchgehuum. Su ewoos kaa schuu ema passiern; aus unnern schienen Wochenblaatl purzelt ab und an aa ewoos naus. Uh dann hootr weitergelaasn – nes woor e ganz sehr intressanter Artikel, aar aa miet ganz sehr vielem Noochschloong voo Endnoten. Zwaa Endnoten weiter tat es nächste Blaatl flieng ginne, uh dr Schustergung mußt sich wedder bickn. Drnooch hoob iech mich trotzdem in em Heftl su e bissel fastgelaasen.
Aar dann hoob iech aan gesaah, wuu iech fei ni mooch: en Setzerlehrling voo em „Guten Kameraden“, en Spezialfeind voo unserm alten Hobble-Frank. Iech tat mich fei froong: Hoot der närrsche Gust etwan mennichsmool Korrektur gelaasen? Iech hoob doo drinne Fahler ieber Fahler gefunn. Uh hinne stieht aa noch, doß, wer Rechtschreib- uder Druckfahler findt, se ausschneiden uh behalten soll! Iech hoob doch e Heftl gekauft uh kaa tausendteilches Puzzle! Wenn mer in dem Gemaar rimschnippelt, blebbt außer em Weißen am Rand in mennichn Blättern ni su sehr viel ieber! Drnooch kam es Heftl erscht ema inne Eck, nes woor mr ze ville zen Ärgern.
Een Doog später hoob iech mr gedacht: du bist fei e Haftelmacher, namm doch ni alles su iebergenau, guck ieber de Fahler wag, machst doch aa welche. Uh doo hoob iech aagefang ze laasen voo vorn bis hinne. Aar wenns mers fei ganz sehr genau nimmt, bie iech ni bis hinne gekomme, doo isses ben Wollen gebliebn. Nes hoot nämlich bal wieder en gruußen Ärcher fer mich gegaam. Drnooch hoob iech mi gefroocht, worim nes Blaatl ni „Die fliegenden Blätter von Ernstthal“ haaßt: Ee Blatt noochm annern is nunnergepurzelt. Uh nooch em dritten is mir e altes Kinnerlied, woos iech früher ema gehört hoob, eigefalln. Su vür uhgefahr zwanzig Gahrn etwan hoob iech e gunge Mahd gekannt, wuu ema in e Gaststätte nei is uh bal gebläkt hoot: „Ihr seid ja alle besoffen. Ihr müßt euch wieder nüchtern tanzen.“ Uh weil mer alle e geds en Affen auf dr Schulter gehaat hoom, hoom alle „Ja!“ gesaat uh durften tanzen – eemol uh nie wieder! Nes woor nämlich „Laurenzia“, nes Kinnerlied miet en Kniebeugen fer gedn Doog. Ben vierten Blaatl hoob iech nes Original-Lied gesung, ben fünften hoob iech nes ze verännern oogefang, uh als dr Schustergung sich zen achten- uh letztenmool nooch en Blaatl gebickt hoot, hootr gesungen miet em oogepaßten Text fer de fliengdn Blaatl, uh de Strophe woor: „Oh Blätter, fliegende Blätter mein, wann werdet ihr wieder beisammen sein? Am Scho- ontag! Ach wenn es doch erst wieder Montag Dienstag Mittwoch Donnerstag Freitag Samstag Sonntag Schontag wär, das Blattzeug wieder Heft 19 wär, Heft 19 wär!“ Uh fer gedn Doog e Kniebeuge weeng e Blaatl! Drnooch hoob iech mich fei ni mehr gebickt, aa weil iech fei ni mehr su schlank bie wie vür zwanzig Gahrn, uh ne annern Blaatl sei uhne Gesang unne lieng gebliem. Ner Schontag, voo dem iech zeletzt gesunge hoob, is aar ewoos fer Zesammnammiche uh hoot en grußn Fahler: wer es Heftl schonen will, darf nes entweder goor ni kaufen uder, wenn närs doch kauft, drnooch ni laasn, denn Laasn macht fei fliengde Blaatl. Aar doo stinne ze viele intressante Sachen hinne, im en aadauernden Schontag auszerufen!
Heid ohmd waar iech in unnere Hutzenstube giehn. Nes ward alle ganz sehr gefrein, woos iech en ze erzaahln hoob. En Schustergung kaa sich doo kaaner tanzend vürstelln. Zen grußen Gelick muß doo kaaner zen Hutzenmarsch tanzen!
Su e paar Wochn isses schuu har, daß der Schustergung hiegegange is uh sich de neie „Karl-May-Haus-Information“ gekauft hoot, es Heftl Numero 19. Erscht ema hoots e paar Doog rimgeleeng, denn mr hoot fei noch e Hobby: mr arbeitet nämlich, uh doo kimmt mr ni su schnell zen Laasn. Aar dann woor de Neigier fei doch ganz sehr gruuß. Zerscht, su an em Sonnohmd, hoob iech gedacht, miet em kurzen Neiillern isses aa getaa, en Rest kaa mer sich bis zen Hutzendoog, woos mr itz hoom, zerickleeng. Dann hoob iech aar fei glei en grußen, intressanten Artikel voo em Plaul-Hainer gefunn, suu ewoos voo Kams, woos ze ruudn Zeitn im Arzgebirg aa Karl-Murks-Kams beniemt worrn wur. Doo gabs ganz sehr viele Endnoten noochzeschloong uh ne Seiten vür uh zerick. Uh drmiet ging fei de gruuße Addelei uh dr Huckauf luus.
Miet ennemmool is e Blaatl waggefluung wie su e Vugl. Dr Schustergung hoot sich gebückt uh es huuchgehuum. Su ewoos kaa schuu ema passiern; aus unnern schienen Wochenblaatl purzelt ab und an aa ewoos naus. Uh dann hootr weitergelaasn – nes woor e ganz sehr intressanter Artikel, aar aa miet ganz sehr vielem Noochschloong voo Endnoten. Zwaa Endnoten weiter tat es nächste Blaatl flieng ginne, uh dr Schustergung mußt sich wedder bickn. Drnooch hoob iech mich trotzdem in em Heftl su e bissel fastgelaasen.
Aar dann hoob iech aan gesaah, wuu iech fei ni mooch: en Setzerlehrling voo em „Guten Kameraden“, en Spezialfeind voo unserm alten Hobble-Frank. Iech tat mich fei froong: Hoot der närrsche Gust etwan mennichsmool Korrektur gelaasen? Iech hoob doo drinne Fahler ieber Fahler gefunn. Uh hinne stieht aa noch, doß, wer Rechtschreib- uder Druckfahler findt, se ausschneiden uh behalten soll! Iech hoob doch e Heftl gekauft uh kaa tausendteilches Puzzle! Wenn mer in dem Gemaar rimschnippelt, blebbt außer em Weißen am Rand in mennichn Blättern ni su sehr viel ieber! Drnooch kam es Heftl erscht ema inne Eck, nes woor mr ze ville zen Ärgern.
Een Doog später hoob iech mr gedacht: du bist fei e Haftelmacher, namm doch ni alles su iebergenau, guck ieber de Fahler wag, machst doch aa welche. Uh doo hoob iech aagefang ze laasen voo vorn bis hinne. Aar wenns mers fei ganz sehr genau nimmt, bie iech ni bis hinne gekomme, doo isses ben Wollen gebliebn. Nes hoot nämlich bal wieder en gruußen Ärcher fer mich gegaam. Drnooch hoob iech mi gefroocht, worim nes Blaatl ni „Die fliegenden Blätter von Ernstthal“ haaßt: Ee Blatt noochm annern is nunnergepurzelt. Uh nooch em dritten is mir e altes Kinnerlied, woos iech früher ema gehört hoob, eigefalln. Su vür uhgefahr zwanzig Gahrn etwan hoob iech e gunge Mahd gekannt, wuu ema in e Gaststätte nei is uh bal gebläkt hoot: „Ihr seid ja alle besoffen. Ihr müßt euch wieder nüchtern tanzen.“ Uh weil mer alle e geds en Affen auf dr Schulter gehaat hoom, hoom alle „Ja!“ gesaat uh durften tanzen – eemol uh nie wieder! Nes woor nämlich „Laurenzia“, nes Kinnerlied miet en Kniebeugen fer gedn Doog. Ben vierten Blaatl hoob iech nes Original-Lied gesung, ben fünften hoob iech nes ze verännern oogefang, uh als dr Schustergung sich zen achten- uh letztenmool nooch en Blaatl gebickt hoot, hootr gesungen miet em oogepaßten Text fer de fliengdn Blaatl, uh de Strophe woor: „Oh Blätter, fliegende Blätter mein, wann werdet ihr wieder beisammen sein? Am Scho- ontag! Ach wenn es doch erst wieder Montag Dienstag Mittwoch Donnerstag Freitag Samstag Sonntag Schontag wär, das Blattzeug wieder Heft 19 wär, Heft 19 wär!“ Uh fer gedn Doog e Kniebeuge weeng e Blaatl! Drnooch hoob iech mich fei ni mehr gebickt, aa weil iech fei ni mehr su schlank bie wie vür zwanzig Gahrn, uh ne annern Blaatl sei uhne Gesang unne lieng gebliem. Ner Schontag, voo dem iech zeletzt gesunge hoob, is aar ewoos fer Zesammnammiche uh hoot en grußn Fahler: wer es Heftl schonen will, darf nes entweder goor ni kaufen uder, wenn närs doch kauft, drnooch ni laasn, denn Laasn macht fei fliengde Blaatl. Aar doo stinne ze viele intressante Sachen hinne, im en aadauernden Schontag auszerufen!
Heid ohmd waar iech in unnere Hutzenstube giehn. Nes ward alle ganz sehr gefrein, woos iech en ze erzaahln hoob. En Schustergung kaa sich doo kaaner tanzend vürstelln. Zen grußen Gelick muß doo kaaner zen Hutzenmarsch tanzen!